Geurbarrières houden de smaak van verpakking tegen

De meeste chocolade smaakt naar meer, vooral bij de chocoholics onder ons. Omdat het nogal gevoelig is voor geurtjes, smaakt het ook al heel snel naar iets anders. Leg chocolade maar eens naast een salamiworst in de koelkast en het neemt die smaak al snel over. In de verpakkingsindustrie wordt van deze eigenschap dankbaar gebruik gemaakt.

De smaak van verpakking

De verpakking van food moet de inhoud niet alleen beschermen tegen transport, warmte of kou, maar het moet de inhoud ook tegen zichzelf beschermen. Het mag de smaak van het voedsel niet beïnvloeden. Om dit te bereiken wordt er gebruik gemaakt van zogenaamde geurbarrières. Het karton wordt met een kunststof omhuld, of er worden vooraf zogenaamde vetbarrières in de pulprecepthuur van het karton vermengd.

Om nu te bepalen of een verpakking de smaak van het voedsel aantast, is er een test ontwikkeld die gedaan wordt met chocolade. Deze Robinson-test werd al ontwikkeld in 1964 en sindsdien zijn ze gek op chocolade in de verpakkings-industrie.

De Robinson-test

Deze Robinson-test is een eenvoudige test die gebaseerd is op menselijke waarneming. Het verpakkingsmateriaal wordt voor de test samen met stukjes melkchocolade onder een glazen stolp in het donker gedurende 48 uur bewaard. De temperatuur moet zo’n 20°C zijn en de relatieve vochtigheid  75%. Het verpakkingsmateriaal mag niet tegen de chocolade liggen. Als blijkt dat na 48 uur de smaak van de melkchocolade niet is aangetast is de test geslaagd. Je moet natuurlijk wel een fijnproever zijn wil je deze test kunnen doen en de chocolade moet vergeleken worden met chocolade die dezelfde conditionering heeft ondergaan, maar dan zonder verpakkingsmateriaal.
De test wordt dan ook gedaan met meerdere personen die ieder voor zich via een puntensysteem een oordeel geven.

0 = geen smaakverschil
1 = smaakverschil net merkbaar
2 = licht smaakverschil (net definieerbaar)
3 = duidelijk smaakverschil
4 = sterk smaakverschil

Bron: Proost en brand

Leuk om te weten

Waarom mag het verpakkingsmateriaal van chocoladevlokken niet en het hagelslagdoosje wel bij het oudpapier?

Chocoladevlokken zitten in een doosje van vouwkarton. Dat heeft vaak een dun laagje plastic aan de binnenzijde. Dan kan het dus niet bij het oudpapier. Maar een hagelslagdoosje mag weer wel bij het oudpapier. Waarom dat verschil? Omdat hagelslagkorrels aan de buitenkant een suikerlaagje hebben trekt het cacaovet niet in het karton. Chocoladevlokken hebben zo’n suikerlaagje niet. Het cacoavet uit de chocolade zou in ‘gewoon’, onbehandeld, vouwkarton vetvlekken in het karton veroorzaken waardoor dat product onverkoopbaar wordt. De meeste consumenten kunnen het verschil tussen die twee verpakkingen niet of nauwelijks onderscheiden.

Bron: Boekenwurm Chocolade vlokken en hagelslag